نگاهت می کنم ...
به نام یگانه تقدیرکننده عالم ...
روبه رویم نشسته ای و مستقیم در چشمانم نگاه می کنی... من هم زل زده ام به تو ... به آن چشم های میشی رنگ و جذاب ... به لبخند معصومانه ات ... به ابروهای پهن و کم پشتت... به آن کراوات کوچک و جذابی که چهره ات را حسابی مردانه کرده ... به معصومیت سرشار چهره ات ... به لبخندت و دوباره چشم ها ...
هربار که نگاهم با آن نگاه پاک گره می خورد قلبم می ریزد... ناخودآگاه...
با خودم فکر می کنم تعریف زیبایی چیست؟! و میبینم برای من در این زمان همین چشم هاست ...
من نهایت زیبایی را در عمق نگاه پاک و کودکانه ات می بینم ... در چشم هایت ...
سین می گوید: انسان ها تغییر می کنند اما چشم ها همان چشم ها هستند چشم ها تغییر نمی کنند ...
راست می گوید ؟! نمی دانم ، اما دلم می خواهد درست باشد. به چشم های اکنونت تا به حال زل نزده ام ... اما تا دلت بخواهد با این چشم های معصومانه ات سخن گفته ام. به آن ها نگاه کرده ام. آن قدر که برایم آشنایند. خطوطشان را از برم. و می شناسمشان ...
دلبسته شان شدم و دیوانه وار می خواهمشان...
کاش چشم هایت همان چشم ها باشد و نگاهت همین نگاه ...
همین قدر زیبا ، همین قدر آشنا و همین قدر پاک ...
شنبه ٩٧/٨/١٢ ساعت ١٠ شب ...
